Reflexintegratietherapeut Iqbus
Reflexintegratietherapeut Iqbus
Anita van Iersel
Reflexintegratietherapeut Iqbus
Mijn naam is Anita van Iersel- van den Hoorn. Als leerkracht in het basisonderwijs, voor een onderwijsonderzoeksarrangement en voor praktijk IQbus heb ik jarenlange ervaring met verschillende doelgroepen kinderen. In mijn onderwijsloopbaan zag ik leerlingen met uitdagingen op het gebied van leren, gedrag of op sociaal-emotioneel vlak. Deze leerlingen leken niet lekker in hun vel te zitten en nog niet in staat om het maximale uit het onderwijsaanbod of uit hun potentieel te kunnen halen. Ondersteuning voor deze leerlingen bestond vaak uit het voeren van gesprekken of het nogmaals aanbieden van leerstof en daarmee bijna altijd op het cognitieve vlak.
In mijn zoektocht naar mogelijke onderliggende oorzaken kwam ik op het spoor van reflexintegratie. Ritmisch uitgevoerde bewegingen maken dat reflexrestanten die nog voor verstoring zorgen in het brein de kans krijgen te integreren. De lichaamsgerichte therapie zorgt voor de aanleg van nieuwe neurale paden en/of het versterken van bestaande verbindingen. Op die manier ontstaat er een stevig fundament waarop verder gebouwd kan worden.
Reflexen
Reflexen staan aan de basis van de ontwikkeling van het centrale zenuwstelsel en daarmee ook aan de ontwikkeling op het gebied van de gedrag, motoriek en cognitie. Ze vormen het fundament voor ontwikkeling. Als reflexen niet goed geïntegreerd of opgekomen zijn, kan de daarop volgende ontwikkeling vertraging oplopen of helemaal niet ontstaan. Dat kan zorgen voor beperkingen op allerlei gebieden zoals: de motoriek, houding, gedrag, concentratie en het leervermogen.
Patronen
Een kind met een ontwikkelingsvoorsprong of hoogbegaafdheid kijkt regelmatig bewegingspatronen zoals lopen of fietsen van een ander af. Het analyseert de beweging en met de cognitie begrijpt het hoe de beweging uitgevoerd moet worden. Vervolgens heeft het ineens, zonder te oefenen, de beweging onder de knie. Ook worden bepaalde belangrijke bewegingspatronen wel overgeslagen of maar voor heel korte periode gedaan. Kruipen is hiervan een goed voorbeeld. Door een oefenfase over te slaan, een bewegingspatroon maar heel kort of helemaal niet te maken mist het kind belangrijke vaardigheden die nodig zijn voor de rijping van het brein. Er bestaat dan een grote kans op het achterblijven van reflexrestanten.